![]() |
Gellu Naum |
No. 73/ Octubre 2014 |
|
Breve antología de la Poesía rumana contemporánea Por Rodica Grigore (Versión al español y presentación) Segunda entrega Gellu Naum (1915–2001). El más importante representante del surrealismo rumano, también participe muy conocido del surrealismo europeo. Sus poemarios: Athanor (Athanor), Copacul animal (El árbol animal), Tatăl meu obosit (Mi padre cansado), Malul albastru (La orilla azul), etc., cultivan una poderosa visión onírica y un actitud no-conformista con la sociedad contemporánea. Su escritura poética, única en la cultura rumana por la longevidad de su formula, explora, sin ninguna duda, la viabilidad estética del surrealismo, incluso después de que en Europa ha llegado a su fin. Oglinda oarbă Firul de sânge care-mi iese din buzunar firul de lână care-mi iese din ochi firul de tutun care-mi iese din urechi firul de flăcări care-mi iese din nări Tu poţi crede că urechile mele fumează dar oamenii au rămas ţintuiţi în mijlocul străzii pentru că în noaptea asta se vor vopsi în negru toate statuile si va fi insomnia mea aceea pe care o vei cunoaşte o insomnie oarecare de cretă şi de argilă o insomnie ca o sobă sau ca o uşe sau mai bine ca golul unei uşi si în dosul acestei uşi vreau să vorbim de memorie Vreau să mă miroşi ca pe o fereastră vreau să mă auzi ca pe un arbore vreau să mă pipăi ca pe o scară vreau să mă vezi ca pe un turn Espejo ciego El hilo de sangre que sale de mi bolsillo el hilo de lana que sale de mis ojos el hilo de tabaco que sale de mis orejas el hilo de llama que sale de mis narices Tú puedes creer que mis orejas fuman pero la gente ha quedado inmóvil en la mitad de la calle porque esta noche todas las estatuas se pintarán de negro y mi desvelo será lo que tú vas a conocer un desvelo cualquiera de tiza y de arcilla un desvelo como una estufa o como una puerta o mejor como el hueco dentro de una puerta y detrás de esta puerta quiero hablar de la memoria Quiero que me huelas como a una ventana quiero que me oigas como a un árbol quiero que me toques como a una escalera quiero que me veas como a una torre Pe la sfârşitul nopţii de vară Pe la sfârşitul nopţii de vară când unii poate mai aşteaptă zorile şi eu arhimandrit al şerpilor condotier al unei liniştite dezordini ascult izbirea apei de maluri acum când mi se fâlfâie de toate acum când în camera mea goală sună telefonul speriind păsările care se uită pe geam acum când eu cu pieptul deschis ca o uşă aştept apariţia unui sem- nal care nu spune nimic acum când văd cum arde pădurea cu arborii ei iluzorii acum când cineva îmi aduce o monedă antică furată de nu ştiu unde acum când se trage de pe balcoane fiindcă cineva a inventat acest nou viciu acum când mă gândesc la cheltuiala făcută de bravii mei părinţi cu educaţia şi altele o pasăre imobilă mă pândeşte la o răspântie şi eu magistru-obosit al păsărilor moarte îmi reîncep chemările de cuc Ya al final de la noche de verano Ya al final de la noche de verano cuando unos quizás ya esperan el alba yo arzobispo de las serpientes, gondolero de un tranquilo desorden escucho el golpe de las aguas en las orillas ahora que ya nada me interesa ahora que en mi cuarto vacío el teléfono suena asustando a los pájaros que miran en la ventana ahora que en mi pecho abierto como una puerta estoy esperando una señal que ya nada diga hora que miro cómo quema la selva con sus ilusos árboles ahora que alguien me trae una moneda antigua robada no sé donde ahora que se dispara desde los balcones porque alguien ha inventado este nuevo vicio ahora que pienso en el gasto inútil hecho por mis bravos padres en mi educación y tantas cosas un pájaro inmóvil me acecha en una encrucijada y yo maestro-cansado de los pájaros muertos vuelvo a comenzar mis llamados de cuco. |
Breve antología de poesía rumana contemporánea, segunda entrega: Introducción de Breve antología de poesía rumana contemporánea |