traducciones-rumanos-naum.jpg

Gellu Naum

No. 73/ Octubre 2014



Breve antología de la Poesía rumana contemporánea

Por Rodica Grigore
(Versión al español y presentación)

Segunda entrega


Gellu Naum (1915–2001). El más importante representante del surrealismo rumano, también participe muy conocido del surrealismo europeo. Sus poemarios: Athanor (Athanor), Copacul animal (El árbol animal), Tatăl meu obosit (Mi padre cansado), Malul albastru (La orilla azul), etc., cultivan una poderosa visión onírica y un actitud no-conformista con la sociedad contemporánea. Su escritura poética, única en la cultura rumana por la longevidad de su formula, explora, sin ninguna duda, la viabilidad estética del surrealismo, incluso después de que en Europa ha llegado a su fin.




Oglinda oarbă

Firul de sânge care-mi iese din buzunar
firul de lână care-mi iese din ochi
firul de tutun care-mi iese din urechi
firul de flăcări care-mi iese din nări

Tu poţi crede că urechile mele fumează
dar oamenii au rămas ţintuiţi în mijlocul străzii
pentru că în noaptea asta se vor vopsi în negru toate statuile
si va fi insomnia mea aceea pe care o vei cunoaşte
o insomnie oarecare de cretă şi de argilă
o insomnie ca o sobă sau ca o uşe
sau mai bine ca golul unei uşi
si în dosul acestei uşi vreau să vorbim de memorie

Vreau să mă miroşi ca pe o fereastră
vreau să mă auzi ca pe un arbore
vreau să mă pipăi ca pe o scară
vreau să mă vezi ca pe un turn




Espejo ciego

El hilo de sangre que sale de mi bolsillo
el hilo de lana que sale de mis ojos

el hilo de tabaco que sale de mis orejas
el hilo de llama que sale de mis narices

Tú puedes creer que mis orejas fuman
pero la gente ha quedado inmóvil en la mitad de la calle
porque esta noche todas las estatuas se pintarán de negro
y mi desvelo será lo que tú vas a conocer
un desvelo cualquiera de tiza y de arcilla
un desvelo como una estufa o como una puerta
o mejor como el hueco dentro de una puerta
y detrás de esta puerta quiero hablar de la memoria

Quiero que me huelas como a una ventana
quiero que me oigas como a un árbol
quiero que me toques como a una escalera
quiero que me veas como a una torre





Pe la sfârşitul nopţii de vară

Pe la sfârşitul nopţii de vară când unii poate mai aşteaptă zorile
şi eu arhimandrit al şerpilor condotier al unei liniştite dezordini
ascult izbirea apei de maluri
acum când mi se fâlfâie de toate
acum când în camera mea goală sună telefonul speriind păsările
care
se uită pe geam
acum când eu cu pieptul deschis ca o uşă aştept apariţia unui sem-
nal care nu spune nimic
acum când văd cum arde pădurea cu arborii ei iluzorii

acum când cineva îmi aduce o monedă antică furată de nu ştiu
unde
acum când se trage de pe balcoane fiindcă cineva a inventat
acest nou viciu
acum când mă gândesc la cheltuiala făcută de bravii mei
părinţi cu educaţia şi altele
o pasăre imobilă mă pândeşte la o răspântie
şi eu magistru-obosit al păsărilor moarte
îmi reîncep chemările de cuc




Ya al final de la noche de verano

Ya al final de la noche de verano cuando unos quizás ya esperan el alba
yo arzobispo de las serpientes, gondolero de un tranquilo desorden
escucho el golpe de las aguas en las orillas
ahora que ya nada me interesa
ahora que en mi cuarto vacío el teléfono suena asustando a los pájaros
que  miran en la ventana
ahora que en mi pecho abierto como una puerta estoy esperando una señal
que ya nada diga
hora que miro cómo quema la selva con sus ilusos árboles
ahora que alguien me trae una moneda antigua robada no sé
donde
ahora que se dispara desde los balcones porque alguien ha inventado
este nuevo vicio
ahora que pienso en el gasto inútil hecho por mis bravos
padres en mi educación y tantas cosas
un pájaro inmóvil me acecha en una encrucijada
y yo maestro-cansado de los pájaros muertos
vuelvo a comenzar mis llamados de cuco.                   



Breve antología de poesía rumana contemporánea, segunda entrega:

Introducción de Breve antología de poesía rumana contemporánea