Ingrid Jonker

No. 84 / Noviembre 2015



Sarel Jacob Pretorius
D. P. M. Botes
T.T. Cloete
Elizabeth Eybers
Olga Kirsch  
D. J. Opperman
Rudolph Willemse
Vincent Oliphant
 

Clinton du Plessis
Pieter Uys    
Antjie Krog
Ingrid Jonker
Breyten Breytenbach
Ian Wiltshire
Johan Myburg
Daniel Hugo
 

Ingrid Jonker
(Douglas, 1933 - Drieankerbaai, 1965)


My pop val stukkend

Die skaduwee waarsku die straat
geslinger uit ‘n hoë balkon
deur die skaars jakarandas van die lug
die skaduwee waarsku die son

deur die lied van die penniefluitjies
geval op die dreunende straat
my pop met ‘n naam soos ‘n liggaam
wat net soos ‘n mens kon praat

My pop soos ‘n mossie geskiet
korrel-kaal van die vensterbank
of was dit die wind uit die verte
of was dit my eie hand

My pop het geval toe die son
sy brons klok lui uit die lug
toe die wolke die mure wit kalk
val die skaduwee daarin terug

Die skaduwee waarsku die son
porselein met die ver lug bo –
as ek sou val uit ‘n hoë balkon
as ek sou breek lyk ek ook só



Cae mi muñeca y se rompe

La sombra le advierte a la calle
revoleada desde un alto balcón
por el cielo de escasos jacarandás
la sombra le advierte al sol

por entre el silbido del afilador
cae contra la calle que retumba
mi muñeca con nombre de cuerpo
que sabía hablar como persona

Mi muñeca bajada de un tiro
limpiamente arrebatada de la cornisa
o acaso fue el viento lejano
o acaso mi propia mano

Mi muñeca se cayó cuando el sol
hizo sonar su campana de bronce
cuando las nubes blanquearon las paredes
la sombra se replegó

La sombra le advierte al sol de
porcelana con el cielo lejano por arriba –
si yo cayera de un alto balcón
si yo me rompiera, ¿me vería así?





Die kind wat dood geskiet is deur soldate by Nyanga

Die kind is nie dood nie
die kind lig sy vuiste teen sy moeder
wat Afrika skreeu    skreeu die geur
van vryheid en heide
in die lokasies van die omsingelde hart

Die kind lig sy vuiste teen sy vader
in die optog van die generasies
wat Afrika skreeu    skreeu die geur
van geregtigheid en bloed
in die strate van sy gewapende trots

Die kind is nie dood nie
nòg by Langa nòg by Nyanga
nòg by Orlando nòg by Sharpville
nòg by die polisiestasie in Philippi
waar hy lê met 'n koeël deur sy kop

Die kind is die skaduwee van die soldate
op wag met gewere sarasene en knuppels
die kind is teenwoordig by alle vergaderings en wetgewings
die kind loer deur die vensters van huise en in die hartevan moeders
die kind wat net wou speel in die son by Nyanga is orals
die kind wat 'n man geword het trek deur die ganse Afrika
die kind wat 'n reus geword het reis deur die hele wêreld

Sonder 'n pas

                                                                                                            Maart 1960




Ese pequeño que fue muerto a tiros por los soldados en Nyanga

                                                                    [En los tiempos del apartheid, los no-blancos
                                                                     solamente podían transitar por la vía pública si iban
                                                                     acompañados por un blanco, o si llevaban un
                                                                     salvoconducto firmado por un blanco, un “pase”]

El chico no está muerto no
el chico alza los puños hacia su madre
que grita África grita el aroma
de libertad y campo abierto
en las moradas del corazón sitiado

El chico alza los puños hacia su padre
en la procesión de las generaciones
que gritan África gritan el aroma
de justicia y de sangre
en las calles de su orgullo armado

El chico no está muerto
ni en Langa ni en Nyanga
ni en Orlando ni en Sharpeville
ni en la comisaría de Philippi
donde yace con un balazo en la cabeza

El chico es la sombra de los soldados
de guardia con fusiles y cachiporras
el chico está presente en todas las reuniones y legislaturas
el chico espía por las ventanas de las casas y los corazones de las madres
el chico que quería jugar al sol en Nyangaestá en todas partes
el chico que ya es un hombre atraviesa toda África
el chico que ya es un gigante viaja por todo el mundo

Sin pase

                                                                                                            Marzo 1960